Наивно е да веруваме дека изјавата на македонскиот преговарач, Васко Наумовски, дадена по средбата со Нимиц, е израз на дилетантство и аматеризам, зашто тој, надвор од овластувањата, со неа ја рецензираше предлог-рамката за разговори за спорот со Грција, уште пред таа да биде разгледана од државно-политичкиот врв. Искрено, ќе беше добро ако навистина беше гест на аматеризам. За жал, не е.
Ја разбирам тактичноста на министерот Никола Димитров да не избрзува со оценката. Тоа е знак на одговорност кон функцијата и актуелниот момент. Но, да не се залажуваме. Ова е класично подметнување камен во шините на процесот, и колку појасно се разобличи, толку побрзо ќе се релаксираат разговорите од сомнежите каква песна пее Наумовски: „лична“ или „водњанска“.
Ќе мора да одговорат зошто наместо со шанса за интеграција ја хранеа земјата висококалорично со контра-аргументи за тоа, излиени во мермер, бронза, митови, „достоинствени“ странски пасоши и цементирање на „достоинственото“ име со кое нѐ ословуваат во меѓународните организации – Поранешна Југословенска Република Македонија.
Целата колумна на Катерина Блажевска објавена на Призма, прочитајте ја на следниот линк.