Ви пренесуваме дел од колумната на Сашо Кокаланов за Призма:
Замената на старата преамбула на Уставот со нова ја доживувам како онаа генијална едноминутна новела на Иштвањ Еркењ, напишана во форма на оглас, а која оди отприлика вака: „Двособен комфорен стан, со вграден кујнски мебел, балкон, на плоштадот Жолио Кири, петти кат, со поглед на Орлово Брдо, итно би го заменил за еден двособен комфорен стан, со вграден кујнски мебел, балкон, на плоштадот Жолио Кири, петти кат, со поглед на Орлово Брдо, може и со моја доплата.“
Оваа едномесечна лакрдија, овој театар на апсурдот, оваа гротеска, во која разни партиски рицари од небитни и од уште помалку битни партии, со или без етнички предзнак, со или без балкон и поглед на орловите брда на Македонија, божем се борат за секоја запирка и за секое спомнување на некакви факинг етнички заедници во земја, во која секој граѓанин е граѓанин од втор ред, освен оние малкумина кои не се, се надевам ќе заврши в петок.
Следен пат ќе ни текне на преамбулата во 2056 година, кога запирките по македонски народ, албански народ, српски народ, турски народ итн. ќе ги замениме со тараби пред зборовите, зашто уставите до тогаш ќе добијат третман на компјутерски вирус, а народите на планетава ќе станат обични хаштази за социјалните мрежи. Тотално небитна, козметичка промена на Уставот што ќе ја препишеме од другите понапредни земји, зашто ние ниту дотогаш нема да станеме смарт.
Целата колумна на Призма на следниот ЛИНК.