Ви пренесуваме дел од најновата колумна на Ѕвездан Георгиевски за Призма:
-Човек би рекол: закон како закон! Цел му е да воспостави право и правда. И правичност. Станува збор, сосема нормално, за изборниот законик.
Според некои дефиниции, начелото на правичност го подразбира најможниот верен одраз на волјата на мнозинството, застапена во законодавниот дом. Ако се суди според оваа флоскула, најголемата волја на македонското граѓанство, застапена со 101 глас во Собранието на Република Македонија, е токму промената на изборниот законик, и трикратно зголеменото финансирање на партиите од државниот буџет.
Како што, впрочем, излегува дека македонското гласачко тело ги бира своите претставници само за да можат да земаат десетици илјади евра на годишно ниво за патни трошоци. Или за да можат избраните функционери да ја покажат својата иновативност земајќи пари од таканаречениот Фонд за тие намени.
Плебисцитарното решение парламентарните партии да се финансираат со 0,15 проценти од годишниот буџет, наместо со досегашните 0,6 проценти (значи, околу три пати повеќе), наспроти врежаното мислење дека ја одразува коруптивноста на системот, всушност ја покажува доблеста на народните претставници во народното собрание.
Можеа тие, имено, многу лесно да изгласаат дека им требаат не 0,15 проценти од буџетската торта, туку, на пример, 15 или 30 проценти. Ама, не! Луѓето знаат за скромност. Не мораа, велам, да ги легализираат само ливадите, нивите и пасиштата. Можеа да легализираат и перење пари, партиски банки и фондови, фабрики за млечни производи и партиски кладилници или партиски сметки во Белизе (а зошто не?).
Колумната во целост прочитајте ја ТУКА.