Последниот предлог на Заев за формирање обединувачка „политичка влада“, кој како „гром од ведро небо“, ја снајде македонската политика, претпоставувам дека збуни исто толку членови од неговиот СДСМ и оние од неговите коалициони партнери во Владата, колку што – по којзнае кој пат – ги фати сосема неподготвени лидерите на опозицијата, особено овие од ВМРО-ДПМНЕ. Впечаток е дека тамошното партиско раководство не само што не е во иста политичка „лига“ во која игра Заев, туку, со оглед на нивната неподготвеност, би требало да размислат и да го сменат „спортот“ во кој се обидуваат да се натпреваруваат со него: наместо во дриблања со топка, можеби би покажале подобар успех во фрлање пикадо или во летање змаеви, на пример?
Ако, пак, се одгледа целото интервју на Заев за „Слободна ТВ“, овој негов предлог доаѓа како логично продолжение на цело едно негово пледоаје за „закоченоста“ на земјата во партиските поделби и блокираноста на Собранието, во очи на низа важни закони кои не можат да го поминат собранискиот филибастеринг и „тенкото“ (тукушто потврдено) владино мнозинство. Наместо да влегува во ново „зголемување“ на владиното мнозинство со отцепување ваму или таму по еден-двајца пратеници, Заев нуди, за овдешни прилики, радикална опција: ајде сите во влада (минус Мицкоски), заради интересите на државата и граѓаните („народот“ е неговиот популистички речник).
Дури, во момент на типичен заевистички „екуменски“ наплив, понуди и самиот да се повлече од таквата влада, доколку тоа би го спречило „проектот“ за обединување. Да беа неговите противници поимагинативни, којзнае каде можеше да заврши оваа иницијатива…
Целата колумна на Сашо Орданоски за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.