Десетина помали и независни синдикати и невладини организации, меѓу кои има и прилично угледни, вчера го поддржаа ставот на ВМРО-ДПМНЕ дека Владата нема стратегија за помош на населението („работнички, работници, сиромашни и сите други обезгласени и обесправени“) погодено од здравствената криза, туку дека со палијативните, а не системски мерки од третиот пакет на помош, практично, предизборно купува гласови за себе.
Ваквото политичко согласие помеѓу опозицијата и невладиниот сектор доаѓа во исклучително лош момент за СДСМ и ДУИ, бидејќи ги слабее нивните општи политички позиции во време кога се водат политички разговори/преговори вон сите институционално пропишани процеси за тоа, со натегнати и спротивставени позиции, за прашањето кога треба да се закажат изборите во Македонија.
Оваа синдикална одлука на здружениот граѓански сектор веројатно го симболизира официјалното завршување на политичките „симпатии“ кон полибералните, централно-леви опции во државата, и се приближува кон радикално левите позиции на партиската сцена, чијшто речник може да се исчита од почетокот до крајот на вчерашното соопштение. Бидејќи, пак, тие формации (разно-разни леви сили) се во нескриен политички сојуз со демо-христијанската, националистичка ВМРО-ДПМНЕ, ваквото идеолошко поместување на граѓанскиот сектор претставува важна, предизборна промена на политичкиот баланс во државата. Се чини дека либералното статус-кво, коешто се одржуваше и во времиња со многу поголеми предизвици за македонската демократија, повеќе не може да се земе здраво за готово.
Целата колумна на Сашо Орданоски за Цивил Медиа на следниот ЛИНК.