Колумна на Ерол Ризаов за „Независен“:
Никола Груевски влегува и излегува од судницата како премиер од седница на владата, убаво стокмен, секој ден со друг костум, со соодветна вратоврска, сериозен, но со мала иронична насмевка, која праќа порака како македонски ТВ-водител: останете со нас, се враќаме по рекламите. Потоа тргнува накај групата новинари, судски известувачи со видливо подобрување на одењето, го нема она шаткасто чаламџиско нишање и фрлање лево и десно на нозете. Се наведнува помалку понизно над микрофоните и ѝ приопштува на јавноста постојано иста вест, сугестивно ни шепнува: „Нема докази. Ова е политичка пресметка, ќе докажам дека сум невин“. Ги поздравува новинарите и си заминува на подготовки за одложување на следното судење.
Во судските обраќања до јавноста на Груевски му недостига само шеширот и реченицата „по сѐ што направив за Македонија, сакаат да ме стават во затвор“, па изјавата да биде иста со онаа на Ал Капоне од неговите спектакуларни судења кога има злосторства, а нема докази. Големиот Капоне им се обраќаше и на судиите, и на новинарите, и на јавноста секогаш облечен според модата од времето на големата светска криза и прохибицијата во 30-тите години на минатиот век постојано подготвен за шега нагласувајќи дека е невин, дека ова е пресметка со него на политички моќници и дека нема ниту еден доказ за она што го обвинуваат. Да имаше докази, ќе бев одамна во затвор со останатите гангстери изјавил во една пригода Ал Капоне. Груевски некни вели: „Да имаше само „Д“ од докази, одамна немаше да бидам тука, туку ќе бев уапсен со останатите пратеници“.
Целата колумна за „Независен“ на следниот линк.
