Многу нешта се слушнаа во судницата во процесот за „Титаник“ околу начинот на незаконското изборно мобилизирање на иселениците. Во посочениот период, „според приложеното“ во практиката, дури и без „бомбите“, на сите им беше јасно дека целата влада и амбасадорскиот состав се впрегнати да обезбедат контингент гласачи, јасно за кого.
Во минатите години, македонската дијаспора беше интензивно третирана како ресурс за избори, но и ресурс за секакви видови политичка манипулација. Огромно мнозинство од неа, за жал, подлегна на второво. Делумно и разбирливо.
Офанзивата на претходната власт во земјите каде што доминираат македонски иселеници, преку масовна пропаганда, контролирани медиуми и игра на емотивно-носталгичниот елемент, си создаде за себе подобен електорат со сите нишани – активен и критичен глас, кој ќе се јавува во одбрана на тогашните владини политики (дури и во кризната 2015 година).
Без оглед на лукративните изборни интереси со кои ВМРО-ДПМНЕ партиски ја освојуваше наклонетоста на дијаспората, сепак верував дека тие персонални конекции биле градени врз минимум чесен и искрен однос кон нашите сонародници во странство.