Предлогот „Илинденска Македонија“ не потраја ни 10 дена колку Крушевската Република. Востанието овој пат беше задушено само за еден ден. Овој пат тоа не го направија Османлиите. Арно ама, се покажа и на двете страни, и во Грција и кај нас, кои се тие сили што влечат назад и не сакаат никакво решение. Да се негира реалноста за можното и да се бара целосно прифаќање само на сопствениот предлог, тоа не значи ништо друго, туку да пропаднат сите обиди Македонија да се интегрира во Европа, да стане сојузник на НАТО уште годинава, а по седум-осум години да биде во Европската Унија како рамноправна членка, а со тоа да се оствари најзначајниот стратегиски приоритет и најголемо историско достигнување на независна Македонија.
Покрај за Грција, и за Македонија случајот со Македонија е сериозен тест и за цела Европа, ОН и Америка дали како и досега ќе победат конзервативните сѐ уште непрегазени од времето квазипатриоти, или ќе победи демократијата, разумот и европскиот дух на компромис. Конечно, кога веќе е на повидок решение моќните европски лидери и институции треба порешително да се ангажираат да се стигне до чесен и одржлив компромис за името. Без тоа, стратегијата на ЕУ за Балканот ќе пропадне.
Во Грција опозицијата влезе во предизборна кампања, откривајќи го значењето на зборот „Илинденска“. Мицотакис помладиот Илинден го преведе со иредентизам. Кај го виде тоа во востанието од 1903 година за време на владеење на Османлиското Царство само тој знае. Колкав ли иредентизам била борбата на Грција за истата таа работа додека не успеа да се ослободи од турското владеење. Очигледно, радикалните изјави на Мицотакис одат во иста насока како на неговиот татко, никогаш да не се најде никакво решение кое би овозможило на северниот сосед европска иднина.
Целата колумна на Ерол Ризаов прочитајте ја тука