Погледајте ја оваа „цитадела“ на македонската геополитика што се изгради за само неколку години: после падот на претходната власт и по договорите со Грција и Бугарија, следуваше прием на земјата во НАТО и забрзување на европските интегративни процеси; пред некој ден се официјализираше македонската позиција (во разговори и со помошникот државен секретар за енергетика на САД, Францис Р. Фанон) за прилучување кон гасоводот во Грција што доаѓа од Азербејџан до Александрополис, со можност Македонија да стане регионален енергетски центар од кој би оделе коридори кон Албанија, Косово и уште по на север; а вчера читам дека високиот американски функционер одговорен за европските и евроазиските политики во Стејт Департментот, нам добро познатиот Фил Рикер, во саботата во Турција имал официјална средба со духовниот водач на 300-те милиони православни христијани, Екуменскиот Патријарх Вартоломеј Константинополски. На средбата, според официјалното соопштение, е водена „долга дискусија за различни прашања од заеднички интерес“… Мене едно „пиле“ ми вели дека Македонија била една од прашањата од „заеднички интерес“ во „долгиот“ разговор.
Ова се важните теми што ја одредуваат судбината на земјата во наредните, претпоставувам, барем педесетина години (доколку светот не реши да се „самораспушти“ нешто порано). Во тек е бетонирање на евро-атлантската иднина на Република Северна Македонија како стабилен балкански партнер на Западот, особено и заради статусот на најсеверна земја-членка на Јужното крило на НАТО. Со други зборови, Македонија е повеќе Медитеран од Балкан, со нови стратегиски комплексности кои не се помали од „старите“.
Прочитајте и… Делумен локдаун во Париз за наредните 14 дена: Се затвораат баровите, рестораните со построги мерки на работа
Овие, за историски прилики, молскавични резултати се постигнати со големи напори за три години, откако се истрошија речиси три претходни децении, со акцент на последните десетина години, исполнети со сопки, пречки и „кочења“ од разни страни. И денеска значајни политички сили и дома и од соседството ја „тегнат“ Македонија назад, во 20-тиот век, ако може што поблиску кон 19-тиот. Ако им се укаже реална прилика, тие не кријат дека би направиле и формална и неформална, темелна ревизија на постигнатото.
Целата колумна на Сашо Орданоски за Слободен печат на слениот ЛИНК.