Значи, ако Прибе не е достоен за (каков и да е’) член на ману (малите букви се избрани заради нивната соодветност со моралот и угледот на институцијата), зошто тогаш неговите заклучоци за Македонија како заробена држава би биле валидни за нас? Некој треба да одговори, нели, Фити, или Камбовски, или кој и да е’ друг од поданиците? И дали тогаш Македонија, всушност, и не е / не била – заробена држава? Ако пак не била – што била? Слободен и демократски режим? И што беше тоа шти ни се случуваше цели дванаесет години? Додуша – не на сите, на поданиците ништо не им фалеше, ама сепак?! Ќе одговорат ли оние двајца, или некој друг од нивната „партија“? А пак мојата конструкција наречена самозаробена држава веројатно нема никакви шанси да преживее ниту ден, нели? Е да, кога навистина би било така или кога светот или, не дај боже, Македонија би се вртела според нивните параметри. Сепак, ако за еден – ај да не кажам каков – (растителен) претседател на држава може да се побара, и можеби ќе се побара, конзилијарно психијатриско вештачење за утврдување на неговата пресметливост и работоспособност, зошто тоа не може да се направи за една – велат врвна (sic!) – институција? Толку ли тоа би било проблем, или резил за државата? Та нели е поголем резил да се вештачи, психијатриски, претседателот на државата, ама не и овие другиве? Ако сме спремни за тоа, а сме, дефинитивно, зошто тоа не би го прошириле и на оние метузалеми? Па растението е сепак помладо од нив, иако и позелено, нели?!
Но, заробена или самозаробена, ситуацијата во Македонија, вчера но и денес, говори самата за себе. Можеби спомнатине двајца од ману (и повторно: малите букви се избрани заради нивната соодветност со моралот и угледот на институцијата), или некој од многубројните поданици од нивната институција, конечно, ќе ни понуди нивно видување за се’ што и’ се случуваше на државава во изминатата деценија и нештата ќе ни станат појасни? Иако се сомневам, искрено, зашто од нив, барем досега, сме добиле само сметки за исплата, но не и резултати. За ништо! Такви саможивници оваа држава нема доживеано!!! Нејсе, но, можеби треба да се биде упорен? Да ги потсетуваме почесто? Зашто, само како пример, еден мал, но значаен, и прилично, прилично скап сегмент од самозаробената држава беше оној таканаречен капитален издавачки проект што го водеше токму нивни член, оној партиски октроиран и особено национално запенавен библиотекар – академик, кој буквално, и повторно – буквално, фрли во ветер, или во мемливи подруми, милиони евра за „изданија“ што скапуваат во тие подземни лавиринти изградени од мафијата што ја зароби државата. Со негова помош, се разбира, и со помошта на неговите колеги – и мануковци и писатели – кои до денес не најдоа за потребно да им се извинат на државата и народот за тоа, но и за сите други злосторства што им ги направија. И сега, дали оние двајцана, или некој од Претседателството на ману (повторно: малите букви се избрани заради нивната соодветност со моралот и угледот на институцијата), можеби, или пак некој смел од Одделението за уметност при истата „институција“ ќе посака да каже збор-два во форма на извинување во негово / нивно име? Или ќе кажуваат дека не биле запознаени со неговите „активности“? Сигурни ли се дека баш не знаеле што правел библиотекарот и колку државни пари потрошил за будалаштините на неговиот партиски шеф? Навистина ли мануковците не читаат весници, не гледаат телевизија … каде на долго и на широко се воспеваа овие „успеси“ на злосторничкото здружение и каде, особено, со часови, во разноразни „културни“ емисии се пенавеше библиотекарот? И не ли им е срам денес, кога новинарите шетаат по скопските подруми и ги сликаат нивните (зло)дела? Велам нивните зашто, извинете, ама никако не ги двојам библиотекарот и неговите колеги мануковци. Не дека не сакам, ама – не можам, нелогично е дека само тој е виновен. Или пак неговите колеги писатели, особено оние од т.н. ДПМ, меѓу кои бројни беа токму едно чудо познати и демек признати македонски писатели, па дури и (само)кандидати за мануковци, кои седеа во одборите, бираа наслови, бираа преведувачи и слично. Ги избраа ли и подрумите каде што ќе скапуваат нивните изданија дебело платени со државни пари? Или сега сите се прават на удрени? Ама кога ги инкасираа хонорарите за злосторствата … знаеа за што беа плаќани? Почнувајќи од оној митоманон па надаље?
И сега, некому му треба подобар пример за самозаробена држава? Ок, ајде нека се јави па да се објасниме. Зашто, ако цело едно Друштво на писателите на Македонија, сосе една ману (повторно: малите букви се избрани заради нивната соодветност со моралот и угледот на институцијата), но и со едно чудо други божем компетентни поединци и институции – вклучувајќи тука и соодветни институти, на пример, па катедри за македонски јазик и книжевност и слични „научни“ инстанци – знаеа што и како се случува и сепак молчеа за злосторот, кого ќе обвиниме? Надворешниот непријател, оној кој (божем) не’ зароби, или овие кои не’ / се самозаробија?
И сега, ако ова му се става како грев на Прибе односно фактот дека тој не ја увиде оваа финеса во нашето (само)заробување, па заради тоа онаа ману (повторно: малите букви се избрани заради нивната соодветност со моралот и угледот на институцијата) не сака да го прими во нејзин состав, тогаш тоа е разбирливо. И прифатливо, ако е навистина така. Па тие луѓе целиот живот го посветиле на вистината, а се нашол некој од Германија да им држи предавање дека биле – заробени.
Или г-динот Прибе беше само културен кон нас и не сакаше да ни ја плесне вистината за нашето самозаробување в лице? А и што всушност нему би му значело некакво членство во некаква самозаробена ману?!