Договорот постигнат во Клубот на пратеници на средбата помеѓу Заев и Мицкоски покажува дека во Македонија здравата памет сè уште сосема не исчезнала, веројатно благодарејќи на „дотурањето“ на потребни дози од таа памет од стратегиските резерви кои се чуваат на сигурно и добро обезбедено место вон територијата на државава. Тој договор, ако се испочитува неговата операционализација – што е многу големо прашање, бидејќи, фала на прашање, ги надминува законските, а и демократските ингеренции на овие двајца партиски лидери – може да обезбеди помирни денови за македонската демократија, не само затоа што потенцијално отстранува неколку блесави блокади на важни закони што со месеци чекаат на усвојување во Собранието, туку и затоа што може да претставува почеток на детант во меѓупартиските односи во земјава со намалување на „нуклеарните боеви глави“ со чија употреба секојдневно се гаѓаат главните политички фактори.
Целата колумна на Сашо Орданоски за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.