Нашиот напор да отвориме преговори за зачленување во ЕУ станува драма што не можеше сосема да се предвиди. Бугарската влада, според сите евро-атлантски реакции (речиси без значаен исклучок) толку ја оплеска не само заради ветото кон Македонија (а и Албанија), туку уште повеќе и заради недоделканите „историски“ причини за тоа вето, што во Брисел вчера се случи европски преседан: Чешка и Словачка – во заедничко соопштение на нивните министри за надворешни работи! – го спречија донесувањето на Заклучоците на Советот за проширување, предложени само ден порано.
Острината на таа заедничка чешко-словачка изјава ретко се чита во некој документ во Брисел: „после внимателно разгледување“ на предложениот текст, двајцата министри директно соопштуваат дека „не сме во состојба“ да се согласиме со предлогот; текстот содржи „елементи“, вклучувајќи го и „значењето на фалсификувањето на историјата“, што ќе предизвика „погубен ефект“ врз европската стратегија за проширување, со потенцијални „понатамошни компликации“ на тој пат; преговарачката рамка треба „што поскоро“ да биде усвоена, а барањата (на Бугарија) можат да се „акомодираат“ без натамошни „темелни импликации на пристапот на Унијата“.
Потоа следува онаа епохална позиција дека „нема да дозволиме Унијата да биде судија на нашата (чешко-словачка) споделена историја, како се идентификуваме себеси или каков јазик користиме“, што треба да се решава билатерално, вон процесите на ЕУ.
На крајот, двајцата министри заклучуваат дека се „длабоко разочарани“ заради блокирањето на Северна Македонија и Албанија, со неодобрувањето на рамката за преговори со ЕУ.
Хууух! Вчера мора да се разлетал на парчиња рускиот порцелан во кабинетот на госпожа Захариева! Ваква шлаканица не паметам дека некој во ЕУ некому му ја влепил, на отворена сцена, па и за многу поголеми меѓусебни недоразбирања во современата историја на Унијата.
Целата колумна на Сашо Орданоски за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.