Еден од најцврстите докази што нашата земја го има изведено во спорот со името (а тоа се наведува и како најголема причина зошто владиците ни шетаат по протести за името), секако е тоа дека Македонија била спомната 30 пати во Библијата. Мислам дека по таа основа имаме право да претендираме и на Црвеното Море кое е спомнато шеесет пати, но фала му на бога ние не сме до толку иредентисти, па ќе им оставиме некое парче библиска географија и на другите христијани во светот.
Вториот голем доказ не е толку лесен за изведување, зашто е тешко емпириски докажлив, а тоа е дека: „Господ ја сака Македонија и затоа ќе ни помогне“. Ние, децата на транзицијата, најдобро ја чувствуваме оваа љубов на своја кожа, но ја чувствувале и генерациии и генерации наши предци, откако постои господ, односно откако постои Македонија, ако воопшто има некоја мала разлика во овие два датума.
Јас, додуша, навистина не знам каде беше господ со векови да помогне кога живеевме, не баш најсреќно, како дел од разни империи, но каде и да бил – не е важно, важно е дека сега е тука за нас и дека нѐ сака. Како резултат на божја љубов, на Македонија ѝ се случуваат прекрасни работи од осамостојувањето до денес и целата оваа незавршена транзиција е божја љубов и треба да ја живееме со радост.
Ако сте биле на протестот на тврдокорните вчера, вие секако го знаете ова, но ете за оние што не биле, добро е да го знаат – единствен што е помоќен од господ на ова парче земја е Џес Бејли, американскиот амбасадор. Односно, ако им се верува на зборовите на протестирачите, а нема зошто да не им се верува, колку и господ да направи добри дела за нашата земја таму од горе, сакајќи ја и бдеејќи деноноќно над својата библиска Македонија, ќе дојде Бејли и сѐ ќе усере.
Ако сте биле на протестот на тврдокорните вчера, вие секако го знаете ова, но ете за оние што не биле, добро е да го знаат – единствен што е помоќен од господ на ова парче земја е Џес Бејли, американскиот амбасадор