Откако изгубија на изборите и прогласија победа, од врвот на ВМРО-ДПМНЕ не престануваат истовремено да се фалат и да плачат за големи изборни неправилности. Трубат на сите страни дека нивната победа е чиста како солза бидејќи е македонска, а поразот на власта е валкан и наместен оти е збирштина на Македонци предавници во спрега со разни немакедонци, главно Албанци, Турци, Роми, Бошњаци и други мешавини од непознато странско потекло збрани во 31 политичка партија. Тие што не гласаа секогаш се вмровци по нивниот кантар.
Пошовинистичка и пофашистичка теза, кога гласовите се бројат по единица мерка на чистота на национална и на верска припадност, не е забележан досега во 29-годишната парламентарна историја.
Во предизборните кампањи постојано имало меѓуетнички тензии проектирани од партиските штабови и лидери со говор на омраза, но главно до извојување на победа. А потоа, како ништо да не било, партиските лидери седнуваат да ја делат власта како воен плен оставајќи ги последиците кај рајата да тлеат под пепелта, разгорувајќи ја жарта секогаш кога тоа им било потребно на политичарите во битките за власт и богатење. Но вакво нешто, како сега по овие претседателски избори, кои навистина беа најдобри досега, не само затоа што беа фер и веродостојни и без ниту една посериозна нерегуларност која би влијаела на резултатот, туку најмногу затоа што имаше консензуален кандидат на вистинската страна на историјата, која ја означува европска иднина на Македонија. И тој победи.
Колумната на Ерол Ризаов во целост прочитајте ја тука