Ја читам вчера вечерта доцната објава на онлајн изданијата на германските „Шпигл“ и „Фокус“ за ургентната оставка на пратеникот на ЦСУ во германскиот Бундестаг, Тобијас Цех, заради „петцифрените хонорари за консултации“ (во евра, разбира се) што ги добивал преку неговата компанија за лобирање за потребите на ВМРО-ДПМНЕ „на корумпираниот политичар Никола Груевски“ во 2016 година. Ако не ме лаже памтењето, типчево им се шеташе по изборните бини на ВМРО (заедно со австрискиот премиер Курц, така?), а Груевски се сликаше со него и во Ла Валета, на Малта, како го брифира Цех за „изборната измама на СДСМ“ со „Тиранската платформа“… И други бајки од тогашната бест-селер сликовница „Жолто комбе“ на Груевски.
Ах, сеќавања, мемории, будат емоции на едно минато, возбудливо време, во кое сите можности беа во игра, а иднината на сите ни висеше на конец… Само што германските даночни служби веројатно имаат поинаков, помалку сентиментален поглед кон минатото, за што треба да се претпостави дека ќе има дополнителни објави во тамошните кривично-правни билтени.
Којзнае колкав бил македонскиот цех на германскиот пратеник Цех… Тие пари од некој „џеб“ овдека се одлевале, а и не само за Цех (памтите: тие години американските даночни служби објавуваа податоци за големи суми плаќани од ВМРО за партиско лобирање околу Белата куќа, само што погрешно се обложија на Хилари, а не на Доналд), а-пропо тековните процеси на СЈО за милионските перења партиски пари и исчезнати донации од партиската каса на денешната опозиција.
Целата колумна на Сашо Орданоски за Цивил медиа на следниот ЛИНК.