Секој почетник во сферата на односите со јавност ќе ви каже дека, до сега, г. Антонио Милошоски требаше барем три пати да излезе и јавно да ги демантира тврдењата, шпекулациите и алузиите, кои непрестано се повторуваат во Македонија и во Бугарија, дека поседува бугарски пасош. Тоа е неопходно не само затоа што претседава со Комисијата за надворешна политика во Собранието, а е член и на Комисијата за европски прашања, туку и бидејќи е еден од најгласните критичари на политиката на Македонската влада во однос на бугарското евро-интеграциско вето за нас.
Доколку нема бугарско државјанство – нема. Доколку, пак, има, тоа може да се претвори во прилично неодржлива ситуација за неговата партиска и собраниска позиција. За политичките компликации не треба дополнително ни да аргументираме, бидејќи е елементарна непристојност некој кој, доброволно пријавувајќи го своето бугарско потекло („корени“, како што велат соседите од Исток) овдека многу гласно и ангажирано да ја критикува власта која се обидува токму на „употребата“ и на таа бугарска политика, меѓу другото, да се темели ветирањето на патот кон ЕУ.
Бидејќи, не е важно дали граѓанинот Милошоски се чувствува како Бугарин, туку е важно дали пратеникот Милошоски, поранешен министер за надворешни работи на Република Македонија и сегашниот министер за надворешни работи на ВМРО-ДПМНЕ (тоа е таа функција „во сенка“, кога ја предводите собраниската Комисија за надворешна политика) се чувствува како Бугарин. Во зависност од содржината на демантот на г. Милошоски ќе зависи одржливоста на неговата натамошна политичка кариера во форматот и на темите за кои самиот инсистира да говори.
Целата колумна на Сашо Орданоски за ЦивилМедиа на следниов ЛИНК.