Осум месеци по формирањето на Владата и три месеци по преземењето на управувањето со општините, власта сѐ уште е на „ќе“. Ќе направиме ова, ќе направиме она… Ние збориме за клучни реформи во судството, а тие ги земаат Вангеловски и Караџовски да им бидат советници. Медиумите ќе ги ослободуваа, а јавниот сервис МРТВ е последниот бастион на заробената држава од ВМРО-ДПМНЕ. Тврдокорните им се главна вест секој ден на вести. Реформите во јавната администрација се сведоа на непродолжување на договорите за работа на негувателките во градинките и учителките во основните школи. Новите директори ги менуваат под притисок на фејсбук и твитер заедницата со образложение за „невнимателно и несовесно работење“. А вмровските директори што седат во клучни институции не ги менуваат. Оти тие веројатно работат „внимателно и совесно“.
Фантастични идеи. Ама овие од власта само за Фејсбук и Твитер работат. Оти реализација на идеите – нема. А ние уште им простуваме. Демек, ај нови се, им треба време. А времето поминува. Еве, пролет иде. До јуни може и името ќе го решиме. Ама со животот до кај сме?
Целата колумна на Горан Михајловски за СДК, прочитајте ја на следниот линк.