Да си здрав и жив господине Карл Билд

„Мислам дека треба силна посветеност од моќните држави на ЕУ и институции за да се стигне до компромис за името. Без тоа, стратегијата на ЕУ за Балканот може да пропадне“.

Ова го напиша и обзнани Карл Билд, познат европски политичар, копретседавач на Советот на Европа за надворешна политика и поранешен министер за надворешни работи на Шведска. Господине Билд, да си здрав и жив. Не дека ова не го знаеме и не го пишуваме, предлагаме и бараме откако е наметнат спорот, ама ете, кога некој од Европа ќе го „открие“ истото, макар и со децениско задоцнување, дава надеж дека и во бриселската администрација има луѓе што јавно признаваат дека сепак оваа работа со името на Македонија не може да ја заврши Брисел сам, туку ќе треба посилен ангажман на владите и на првите луѓе на Германија, Франција, Англија и покрај Брегзит, Италија, Шведска, Холандија, Шпанија… што се вели стара Европа. И не само политичките лидери, туку ангажман на силните европски институции, како што допрецизира Билд, кои треба да се вклучат непристрасно за конечно да се симне оваа тешка дамка која стана неодговорно блокирање на европската стратегија за Балканот.

Кога една членка ја нарушува стратегијата и интересите на целата ЕУ, тогаш е неминовно да се земат работите, и лично, и институционално во рацете на луѓето што во вакви ситуации имаат и авторитет и моќ, но и механизми да се најдат компромисни решенија кои нема да им наштетат ниту на постојната членка ниту на идната. Со еден таков посилен ангажман на моќните членки на ЕУ, во кој нема да недостасува и улогата на Америка со оглед на најновите геостратегиски интереси на НАТО за Балканот, а има и доста работа за ОН, блиску до умот е дека е можно да се најде прифатливо решение и за Македонија и за Грција. Во пораката на Карл Билд карактеристични се зборовите „треба силна посветеност на моќните ЕУ држави и институции за да се најде компромис за името, без тоа балканската стратегија на ЕУ може да пропадне“. Ваууу.

Изненадувањето, барем за мене, воопшто не е поради прозивката на Билд на моќните држави, лидери и институции, туку во индиректното признание дека досегашните ангажмани на луѓето и институциите што можат да завршат работа не биле доволно силни и со други зборови доволно посветени на проблемот со кој се соочува Република Македонија со блокадата на нејзините евроатлантски аспирации, односно на нејзината иднина на земја членка на ЕУ. Познато е дека и француските претседатели, Митеран, Ширак и Саркози правеа обиди да се реши овој апсурден проблем. Ангела Меркел и нејзиниот претходник Герхард Шредер неколку пати најавија личен ангажман за наоѓање прифатливо решение. Американскиот претседател Џорџ Буш дури и јавно соопшти прием на Македонија во НАТО во 2008 година. Поради тоа, стана првиот американски претседател кој доби силна шлаканица во Букурешт не само од Грција, туку и од ЕУ и од високите политички ешалони на НАТО кои ја згазија неговата јавно соопштена најава дека Македонија заедно со Хрватска се следните членки на НАТО. До ден-денес јавноста во Македонија не дозна што навистина се случи во Букурешт, како тоа Буш излезе омаловажен. Беше лансирана шпекулацијата дека Буш го одглумил грчкиот и ЕУ шамар, во што е тешко да се поверува дека такво нешто ќе прифати еден американски претседател, таков блам не само за него, туку и за Америка. Чудно, ама ни до ден-денес никој не го праша Џорџ Буш што беше работата со Македонија во Букурешт.

 

Целата колумна на Ерол Ризаов за „Независен“ прочитајте ја на следниот линк.

ПОВРЗАНИ ВЕСТИ

e