Добро е што е отстранет споменикот на Андон Лазов Јанев-Ќосето. Но, недозволиво е тој да замине „само“ како локациска дивоградба, бесправно поставена од страна на претходната градска власт. „Само“ тоа ли е проблемот? За жал, надвор од ваквиот легалистички пристап, има други, поважни и поголеми причини, зошто Ќосето треба да биде тргнат од јавниот простор.
Дури и да не бил дивоградба, дури и да бил поставен со сите законски одобренија, требаше јасно да се каже зошто тој мора да замине. Да се одржи јавен час, општествена лекција дека количеството потрошена бронза за негова монументализација и одвоената квадратура за постаментот се сосема безначајни во споредба со опасната инструментализација на историјата, со цел преку тој лик да се изгради култура на најцрни пресметки, поделби, одмазди, тензии и погубни национализми.
Токму заради тоа, многу поважно од отстранувањето на споменикот, е отстранувањето на пораките што тој ги рефлектира. А тие не се отстранети. Доказ за тоа е разочарувачкото обраќање на лидерот на ВМРО-ДПМНЕ, Христијан Мицкоски. Иако е скандалозно, условно речено, помал проблем е што во жарот на политичка борба потегот на неговите опоненти го изедначи со уништувањето на светско културно наследство од страна на ИСИС и талибанците.
Многу голем проблем е кога тоа го говори еден универзитетски професор, кога со неподнослива леснотија на политичка неодговорност, и со очигледно сомнителни знаење од историјата, ламентира по „личностите кои оставиле трага“. Кога го говори ова, дали Мицкоски навистина знае каква трага оставил Ќосето, освен крвава, во многу случаи братоубиствена, а во еден случај и буквално братоубиствена.
Притоа, Мицкоски уште подемагошки вели дека работа на историчарите е да ја оценуваат и вреднуваат улогата на овие херои. Па, нека ги праша. Еве, неговиот партиски колега, професорот Владо Поповски, во еден ТВ-настап многу јасно го опиша ликот и делото на контроверзниот лик Ќосето, неслучајно, познат под прекарот „Касапот“.
Дали Мицкоски навистина знае каква трага оставил Ќосето, освен крвава, во многу случаи братоубиствена, а во еден случај и буквално братоубиствена
Целата колумна на Катерина Блажевска за Призма прочитајте ја тука